1927 yılında Adapazarı’nda doğmuştur. Mimarlık eğitimini İstanbul Teknik Üniversitesinde almış, 1953 yılında eğitimini tamamlamıştır. 1952-53 arasında Garanti İnşaat Şirketinde, 1953-1954 arasında Kretzer–Solel Boneh Yol ve Yapı İnşaat Ortaklığında çalışmış, Toğrul Devres ve Yılmaz Tuncer ile birlikte kazandıkları Etibank Genel Müdürlüğü yarışması sonrasında Ankara’da serbest mimarlık yapmaya başlamıştır. Cengiz Bektaş ve Oktay Vural ile birlikte TMO Genel Müdürlüğü (1964-1967), ÇEK Anafartalar Büro ve Çarşı Tesisleri (1966-1967) ve Bonn Büyükelçiliği (1964-1969) yarışmalarında birincilik ödülü almışlardır. 1980 yılına dek proje ve inşaat çalışmalarını Ankara’da sürdüren Özsan’ın, birincilik ödülü kazandığı projelerinden Ereğli Demir Çelik Fabrikaları 1000 Evler Mahallesi dışında tümü uygulanmıştır. Özsan, katıldığı 29 yarışmadan 21 ödül kazanmıştır. 1980 yılında bürosunu İstanbul’a taşımış, Bodrum’da yazlık konut inşaatları, İstanbul’da bir mağaza projesi ve uygulaması gerçekleştirmiştir.

 

Ankara’da nitelikli pek çok konut yapısının, işhanının ve kurum yapısının tasarımcısı olarak bilinen, özellikle farklı ortaklıklar ile tasarladığı yapılar nedeniyle kentin hafızasında yer edinen Vedat Özsan, tasarımlarında işlev ve estetik uyumunu aramış, az eleman ve yalın detay kullanımına önem vermiş, yapı üretim olanakları ile imar kurallarını zorlayan çözümler yaratma konusunda oldukça başarılı olmuştur (Kazmaoğlu, 2008).

Yaptığı önemli projeler ile mimarlık ortamına büyük katkıları olan Özsan, mesleğin icra koşulları ve iyileştirilmesi açısından da önemli çalışmalar yürütmüş, 1960-1961 arasın da Mimarlar Odası Başkan Vekilliği yapmış, 1962-1963 arasında Merkez Yönetim Kurulu Üyeliğinde bulunmuştur. 2014 yılında kaybettiğimiz Özsan’ın bir çocuğu vardır.

 

Vedat Özsan ile aynı ofiste bir dönem çalışan Aylin Şensoy, Vedat Özsan’ın kaybının ardından Özsan’ı konu ettiği yazısının başlığında (Şensoy, 2014) “Meslek ustaları yeryüzüne düşen yıldızlardır” diyerek mimarın Arnavutköy’deki ofisini anlatmaktadır. Ofisin aslında bir atölye olduğunu ve bütün çalışanların literatür takibi konusunda araştırma yapmaları için çok teşvik edildiğini vurgulayan Şensoy’un yazısından Vedat Özsan’ın mesleğe olan olağanüstü sevgisini anlamak mümkündür.

Prof. Dr. Nuray Bayraktar